Monterey - San Jose - San Lorenzo

Vandaag zouden we naar Silicon Valley gaan, om daar het Google hoofdkantoor en Stanford University te bekijken. Eerst ontbijten en uitchecken uit het hotel. Het was een redelijk simpel ontbijtbuffet, maar zeker goed voor een klein familiehotel. Een oudere Spaans sprekende dame maakte ter plekke wafels, maar verder was het self-service. Je merkte wel dat een aantal toeristen veel meer gewend zijn. Iemand riep "Somebody asked for a spoon like three times!", waarop een ander luidkeels antwoordde dat ze het nog maar eens moest vragen. We waren redelijk laat, dus het was erg druk. Er waren eigenlijk te weinig tafels, dus we moesten wachten totdat andere gasten plaats maakten. Toen het onze beurt was greep een Portugese vriendengroep echter snel de tafel en schoof het aan bij een andere tafel. Toen wij ze verbouwereerd aan stonden te kijken meldde een "dat ze met z'n drieën waren". Omdat we niet van plan waren om staand ons ontbijt op te eten zijn we met net zo weinig verklaring aangeschoven bij hun, waardoor de vierde (die net binnen kwam lopen) moest staan.

Uitgecheckt uit het hotel beginnen we onze reis naar de ontmoetingsplek met Rick. Onze ervaring heeft geleerd dat je in de bus nooit wisselgeld terug krijgt, maar bij dit vervoersbedrijf krijg je wel een pasje met daarop het restant. Zonder verder na te denken stopt Peter 20 euro in de automaat, waarna hij een pasje krijgt met 16,50 tegoed. Helaas is dat alleen te besteden bij dat vervoersbedrijf en die zullen we niet meer gebruiken de rest van onze trip. Gelukkig is er iemand in de bus die het tegoed wel wil wisselen voor contanten.

Bij de overstap in Santa Cruz hadden we tijd ingepland om onze benen te strekken, maar eenmaal daar aangekomen bleek het station dicht en konden we onze koffers daardoor niet kwijt. Dus besloten we om direct door te reizen naar San Jose. Om te voorkomen dat we weer een pas moesten kopen voor nog een ander vervoersbedrijf (we hadden al een redelijke verzameling), dachten we slim te zijn door nog even snel 20 dollar in een wisselautomaat te gooien. Wat we niet wisten is dat daar alleen maar kwartjes uit komen.

De bus naar San Jose was vol. Peter heeft de hele weg er naartoe gestaan en als er niet een aardige meneer was die voor mij opstond, had dat voor mij ook gegolden. Net als in de bus naar Inglewood, was deze gevuld met aparte types. Er was een meisje in zuurstokroze poppenkleding en een jongen die duistere tekeningen maakte en het normaal vond om met zijn schoenen boven iemands anders hoofd te hangen.

Aangekomen in San Jose besluiten we iets te eten. Omdat de wieltjes onder mijn koffer stuk zijn, vragen we een loketmedewerker op het treinstation of ze ergens lockers hebben. Hij geeft aan van niet, maar biedt vriendelijk aan om onze koffers tijdelijk achter de balie te bewaren. We bedanken hem en lopen richting het centrum. San Jose is een stuk rustiger en mooier dan LA. Er zijn weinig toeristen en vele leuke straatjes en eettentjes. Onderweg proberen we een soort ijsthee met limonade. Op de weg terug besluiten we Rick te bellen en Silicon Valley voorlopig over te slaan. Hij Googled snel even waar hij moet zijn en 45 min later staat hij voor ons met een full-size conversion van.